دلنوشته های سونویی

سلام گل گلستونم..سلام غنچه دلم..خوبی مامانی؟منم خوبم.چی ؟بابایی چطوره؟اونم خوبه شکر خدا.دعای گوی شماست که با اومدنت روح تازه ای به مامانی و بابایی بخشیدی

مامانی یه چی بگم...سه روز دیگه مونده تا صدای قلبتو بشنوم.دل تو دلم نیست .یکمی هم نگرانم و از خدا میخوام که سالم و تندرست باشی و بوقتش فرشته آسمونیم زمینی بشی و بیایی تو بغل مامان و بابا

دلم برات تنگه عزیزم.دوست دارم زودتر بیایی تا بغلت کنم.بوت کنم و تو هوای عاشقیت نفس بکشم

مامانی تو غربت دلم داره میپوسه همه دلگرمیه منی.شما بیایی دیگه اینجا نمیمونیم.شما بیایی برمیگردیم پیش باباجون و مامانجونت که عاشقتن و از الان بیشتر از من و باباییت ذوق دیدنت رو دارن

پس قوی باش عزیز دلم و محکم با زندگی دست و پنجه نرم کن و سر جات صفت و قرص بشین تا روزی که بیایی پیش ما

راستی تو فکرم برات کلیپ های کوتاه ضبط کنم و تو هر کدوم درس و نصیحت مادرانه ای رو بهت بگم.کی از فردا خبر داره آخه.ان شاالله که تا اخر عمرم پیشتم و حمایتت میکنم.اما این غربت کشیدن برام مثه تلنگره.کلی احتیاج به پدر و مادرم دارم و دوری از اونا اذیتم میکنه و این فکرم واسه همین به سراغم اومده.امیدوارم پروزه موفقیت آمیزی باشه و رضایت شما رو هم جلب کنه

خب تا دلنوشته ای دیگر درود و دو صد بدرود